Kuce Walijskie

Witam ponownie :)

Postanowiłam dodać osobnego posta w którym będzie napisane wszystko o tych koniach. Za niedługo, a dokładniej 4 maja pojawią się na SSO Kuce Walijskie. Zastanawiacie się gdzie one mogą być? Ja podejrzewam że chyba na nowym terenie, tylko gdzie? Przecież nie a tam stajni poświęconej na sprzedaż koni. Czasami sobie myślę, może w tych stajniach gdzie stoją krowy? Przecież w niektórych nic nie ma. Ale jest też druga opcja, że po prostu nagle pojawi się stajnia z końmi na sprzedaż. Jest również trzecia opcja, że po prostu będą sobie stały, nie w boksach, nie w stajni. Tak po prostu, jak np. fiordy. Ale teraz coś o tych koniach:

Walijski kuc górski - wyjątkowo inteligentny kuc, o dużym temperamencie. Jest łagodny, silny, odważny i wszechstronny, nadający się do rajdów.

Księga stadna założona w 1902 r. podzieliła je na 4 sekcje. Do sekcji A należą walijskie kuce górskie, uważane za pogłowie wyjściowe dla pozostałych sekcji. Do sekcji B wpisane są kuce walijskie wierzchowe (kuc walijski), do sekcji C kuce walijskie zaprzęgowe (kuc walijs.ki typu zaprzęgowego), a do sekcji D Welsh Coby powyżej 152m w kłębie (cob walijski)

Historia i pochodzenie

Konie celtyckie, ulepszone przez Rzymian krwią koni orientalnych były przodkami tego inteligentnego kuca. Według legendy Juliusz Cezar założyła stadninę nad jeziorem Bala w Walii, według innej legendy na początku średniowiecza dwie importowane klacze arabskie uciekły i dołączyły do stada kuców. Źródła pisane dotyczące hodowli kuców walijskich pochodzą z XVIII wieku. Jak wynika z zapisów, w tym czasie duży wpływ na hodowlę miał ogier Merlin pełnej krwi angielskiej. Zauważalne jest to szczególnie w sekcji B, której przedstawiciele nazywani bywają merlinami. Rasa była poprawiana w XIX w. poprzez krzyżowanie z końmi arabskimi i pełnej krwi angielskiej.

Wygląd

Sekcja A: do 122 cm, szlachetny,elegancki wygląd zawdzięcza wpływowi koni arabskich. Walijski kuc górski jest najmniejszy, ale najładniej zbudowany ze wszystkich wymienionych odmian tej rasy. Najbardziej popularne sa maści siwa, gniada i kasztanowata. Profil głowy jest nieco wklęsły, oczy sa duże i wyraziste, uszy małe i spiczaste. Szyja mocna, wysoko osadzona, łopatki wyraźnie zarysowane. Grzbiet jest krótki, klatka piersiowa zaokrąglona. Zad mocny, kończyny tylne długie, ogon wysoko osadzony. Kończyny sa wytrzymałe i suche, nadpęcia krótkie, kopyta niewielkie, okrągłe z badzo odpornym rogiem. Praca kończyn jest swobodna.

Sekcja B: wzrost do 137 cm, jest większą wersją kuca górskiego. Kuc waliski typu wierzchowego.

Sekcja C: do 137 cm, kuc walijski typu cob, zaprzęgowy. Krzyżówka kuca górskiego z Welsh Cobem. Jest przez to nieco mniej elegancki od sekcji A, ale za to silniejszy. Nieco masywniejszy od sekcji B.

Sekcja D: powyżej 137 cm, często przekraczają granicę wysokości kuców (148 cm) nawet o kilka centymetrów.

We wszystkich sekcjach występują maści podstawowe, nie dopuszcza się tarantów i srokaczy. U kuców C także izabelowata i bułana.

Charakter

Walijski kuc górski jest wyjątkowo inteligentny, o dużym temperamencie, jednocześnie łagodny. Jest to silny, odważny i wszechstronny kuc wierzchowy, nadający się do rajdów. Eksportowany jest na cały swiat, gdzie używany jest także do poprawiania cech innych ras (np. w Polsce jest jedną z ras używanych do tworzenia kuca felińskiego). Charakteryzuje się dużymi zdolnościami do skoków. Welsh Cob skrzyżowany z folblutem może dać bardzo dobrego konia do polowań. W swojej ojczyźnie kuce walijskie są powszechnie stosowane do nauki jazdy, ale czasami początkujący jeźdźcy muszą się postarać, by poradzić sobie z ich temperamentem.

Zródło tekstu:pl.kon.wikia.com

Źródło zdjęć: google.pl